Bob

Met onze Noorse zeilvriend Lars gaan we in 2014 een wandeling maken in de bergen. Omhoog rijdend over een halfverhard bergweggetje zie ik uit een ooghoek een steen langs de weg liggen. Waarom valt deze steen mij op? Op de terugweg stop ik en gooi het brok van ruim 40 kg in de achterbak. Het blijkt graniet te zijn.

Begin 2015 neem ik het blok mee om te gaan bewerken. Een loeiharde steen en dus weer een nieuwe uitdaging. Zonder vooropgezet plan laat ik de steen spreken en ontdek langzaam haar eigenschappen. Uit de Noorse steen komt langzaam, hoe toepasselijk, een trol naar voren. Het trollenoog lijkt meer van een geit dan van een mens te komen.

Het grote gewicht van het graniet wordt gedragen door een teer ei, een ei van wit marmer. Dit schijnbaar wankele evenwicht blijkt zelfs een stevige najaarsstorm te doorstaan.

Op 21 mei sta ik gewoontegetrouw in Lierop te werken als ik het treurige bericht krijg dat Bob van Winkel is overleden. Deze steen , Bob, is dan voor altijd met jou verbonden.